Sneeuw, hagel, winter, zomer, stormen, hittegolven en honderdduizenden liters hemelwater heeft hij gepareerd.

Ga erop zitten en je voelt de gesprekken die hij heeft gehoord, vooral uit de tijd dat hij voor mijn ouderhuis Hof Kagelink in Markvelde stond. Je voelt de mensen die hij een aangename rustplek bood. Je ziet de foto’s weer voor je, die zijn gemaakt op deze wonderbaarlijk mooie bank van de mensen die in het huis woonden of op bezoek kwamen, het huis uit 1866 dat de bank met zijn aanwezigheid aanmerkelijk verfraaide. Ik zal er een paar laten zien.

Mijn opa zat er dagelijks op – ijs en weder dienende – met de krant of met de boeken die hij las, drie per week. Soms moest ik ze voor hem uit de bieb meebrengen, die in het dorp altijd zondags na de hoogmis open was. Dat is eigenlijk nog een van de mooiste herinneringen. Ja, van mijn lezende opa is ook een foto. Buitengewoon dierbaar kiekje. (Ik heb hem zelf gemaakt, vermeld ik er met trots nog even bij.)