TERUG IN DE VESTE
12 september 2021Af en toe echoot deze zondag de wedstrijd FC Twente-Utrecht (1-0) nog in mijn hoofd. Het was voor het eerst sinds lange tijd dat ik weer in de Veste was bij een wedstrijd. Voor het eerst sinds lange tijd bevond ik me voor de wedstrijd weer in die onbenullig harde muziek die dan uit de luidsprekers over onze hoofden uitgespuugd wordt. Schijnt erbij te horen. Omdat de mensen opgezweept moeten worden of zoiets. Onzin.
Voor het eerst sinds lange tijd hoorde ik weer de oeh’s en aah’s van de tribunes rollen en dat maakte het fijn er weer bij te zijn met al die duizenden fans.
Ik kijk nog altijd met kritische ogen. Dat sla je er ook niet meer uit. Als vanzelf beoordeel ik het niveau van de match, de kwaliteiten van de spelers en ook hun fouten. Ja, het was allemaal heel matig. De FC tegen Utrecht was een gevecht dat ontaardde in talloze overtredingen, waaronder een groot aantal onnodige. Scheidsrechter Gözübüyük zit een dag later nog na te hijgen. Hij moest ogen voor en achter hebben en zes antennes. Met name Adam Maher (heel goeie speler) was graag bereid om bij zijn rentree in de Veste de beuk erin te gooien. Sommige FC-spelers konden daar niet mee omgaan.
Het hoogtepunt was de winnende treffer van Pröpper, een van de betere spelers aan de zijde van de FC (foto). Er waren meer voldoendes, maar zeker is wel dat de aanvallers (inclusief aanvallende middenvelder Vlap) onder de maat waren, waarbij de jeugdige Rots het voordeel van de twijfel krijgt.
Toen mijn buurman in de 80ste minuut voorspelde dat het 0-0 zou blijven, orakelde ik dat het in de 91ste minuut 1-0 zou worden. Dat werd het. (Ik ga een loopbaan overwegen als voetbalprofeet.) Een douche van bierdruppels was het gevolg.
Na de vechtwedstrijd waren de mensen blij, enorm blij. En de FC-spelers ook. En dat was ook heel mooi om te zien. Ik ga binnenkort weer.
(foto fctwente)
