€ 2,85 GRAAG

/in /door
In het restaurant van het ziekenhuis bestelde ik koffie. De baliedienares hield een kopje onder een tapkraantje, gaf me vervolgens het dampende kopje en zei: “Melk en suiker et cetera staan om de hoek op tafel, € 2,85 graag.”
“Makkelijk verdiend”, dacht ik.
Twee minuten later bleek dat de koffie vrij gemakkelijk vergeleken zou kunnen worden met het water uit een spoorsloot. Ik liet driekwart kopje staan.
“Drinkt u die koffie nog op?” vroeg een kwartiertje later de jongeman die de tafels afruimde.
“Nee”, zei ik, “de koffie smaakt nergens naar.”
Hij grinnikte en nam de hele handel mee.
Een uurtje later zat ik er nog steeds, omdat ik moest wachten op iemand die behandeld werd. Ik bestelde aan de balie een rooibosthee. De medewerkster hield een kopje onder een tapkraantje en zei bij het aanreiken van het kopje heet water: “Het door u gewenste theezakje plus de suiker of zoetjes vindt u op de tafel om de hoek, € 2,45 graag.
“Makkelijk verdiend”, dacht ik andermaal.
Vijf minuten later ervoer ik dat het door mijzelf gefabriceerde kopje thee heerlijk was.”