AANKOMSTRECHTER

Maarten Ducrot, de onverslijtbare commentator bij de beelden van de Tour, vertelde tijdens de eerste Pyreneeënrit een anekdote uit zijn eigen actieve carrière. Daarbij sprak hij lovende woorden over Herman Snoeijink, de oud-wielrenner en -ploegleider. Omdat we op deze plek al eerder spraken over de twijfel aan de finish bij sommige koersen, over wie nou wel of niet de winnaar is of was, schoot me het volgende voorval te binnen met Herman in de hoofdrol.

Daarvoor gaan we terug naar zaterdagmiddag 14 juni 1975. In Hengevelde wordt de Zomerfeestronde gehouden. Arie Hassink en Herman Snoeijink stuiven in de laatste ronde op de finish af. Het scheelt niks, maar iedereen bij de drukbezette finish en iedereen op de jurywagen wijst Herman als winnaar aan. De snelle man uit Denekamp lacht met zijn hele gezicht. Weer een overwinning erbij. Zelfs Arie feliciteert hem. Ook hij denkt dat hij de sprint verloren had van Herman.

Maar…

Aankomstrechter Ben Roesink denkt er anders over en hij is de man die beslist. Roesink ziet Arie als winnaar over de streep flitsen en blijft bij deze constatering. “Waarom feliciteerde je mij bij het uitrijden na de finish?” vraagt Herman nog aan Arie.

“Ik feliciteerde je met de tweede plaats”, lacht Arie en rijdt triomfantelijk zijn ereronde.

De andere dag geeft de foto in de Twentsche Courant nog eens duidelijk aan dat niet Arie Hassink, maar Herman Snoeijink de winnaar was. Waarvan akte.

Herman is daar overigens ten huidigen dage nog steeds boos over. Meer dan 300 keer is de voormalige onderwijzer uit Denekamp gehuldigd als winnaar, maar dat Arie daar in Hengevelde met de bloemen naar huis ging, zit hem 47 jaar na dato nog steeds niet lekker. Vraag het hem maar…