ANSAR ‘ABRAHAM’ AJOUPOV
Hij speelde nog in het Diekman Stadion, Ansar Ajoupov (links). Ik herinner me nog een klein, vierkant spandoekje met zijn naam erop, geschreven/geverfd met de hand, dat bij elke thuiswedstrijd te zien was op een van de tribunes. Eén supporter had de Rus dus zeker.
Vandaag wordt Ajoupov vijftig jaar. Ik vermoed dat deze mijlpaal niet opgeluisterd wordt met een levensgrote Abraham-pop in zijn voortuin. Zou in zijn straat een groepje noabers een paar van die grote Abraham-poppen hebben opgeblazen? Ik denk het niet. De Russen zijn – zo menen wij – geen feestgangers, geen confetti-strooiers of polonaise-lopers.
Ik heb hem destijds één keer geïnterviewd. Niet uitgebreid. In het Engels, meen ik me te herinneren. Hij wilde slagen als profvoetballer in Nederland. Dat was zijn boodschap en dat straalde hij ook uit bij de FC. Ik hoorde van Sander Boschker dat bijna niemand contact met hem had. “Hij was rustig en introvert”, zei Sander. “Hij deed zijn best, verzaakte nooit, je kon van hem op aan. Hij lag goed in de groep.” Mooie woorden.
Ik wilde hem bellen. Misschien krijg ik hem wel aan de lijn. Je kunt nooit weten. Maar het nummer wat ik van hem heb, bleek het netnummer van de stad Kazan te hebben, waar hij inderdaad een tijdje gespeeld heeft voor Roebin. Geen gehoor dus.
Waarschijnlijk woont hij weer in Moskou, zijn geboortestad. Ik had hem graag nog eens gesproken. Ja, uiteraard vooral over de oorlog. Hij leek me geen oorlogszuchtig man. Misschien had hij wel heel voorzichtig zijn mening willen geven over het drama in Oekraïne.
Ansar Maksoetovitsj Ajoepov speelde speelde vier seizoenen voor FC Twente, 110 officiële wedstrijden, als rechtsback en als middenvelder. Hij scoorde vijf keer. Laten we vanavond een wodkaatje drinken op hem. Of mag dat niet in deze barre tijd?
