BRUILOFTEN

Week 21 was de week van de bruiloften. Très Chic en andere bruidsjurkenfabrikanten maken plotseling overuren. De lockdowns zijn omgeslagen in een heftige revival. Zelf had ik voor het eerst in jaren ook een bruiloft. Dat was van kennissen van mij, Milou en Wilbert, een alleraardigst paar uit Hengevelde. Ze hadden midden in het dorp in de tuin achter het huis van Wilberts oom een tent geplaatst met uitzicht op een fraaie, grote vijver die natuurlijk verlicht was.

De catering was goed en het gelukkige bruidspaar genoot.

De dj was behoorlijk professioneel, hoewel ik zelf een aangenaam orkestje prefereer. Hij woont in het dorp en kent de gasten. Dat scheelde natuurlijk. Het maakte de bruiloft persoonlijker. Wel betrapte ik hem erop dat de volumeknop van zijn installatie bij de meeste plaatjes die hij draaide, vast bleek te zitten op de hoogste stand. Al die dansende gasten vonden het prima, maar gesprekken voeren was daardoor nogal moeilijk. Niettemin was het een prachtige party met als bijkomend voordeel dat de gasten bijna allemaal lopend of per fiets naar de feesttent waren gekomen.

Dat was voor drie andere bruiloften wel anders. Die vonden plaats op speciale locaties. Goede kennissen van ons reisden voor een identieke happening af naar Toscane, waar de zoon zijn trouwplechtigheden gesitueerd had, weer andere bekenden komen dit weekend thuis na het huwelijksfeest van een neef in het Namibische Windhoek, waaraan ze meteen een rondreis door het land koppelden en een andere kennis reisde af naar Ibiza waar dochterlief ging trouwen.

Er is een nieuwe trend ontstaan, ver weg trouwen. Gasten stouwen mooie pakken en jurken in koffers, pakken de auto of het vliegtuig, boeken daar een hotel of zetten er hun tent op en vieren op een panoramische plek tussen de heuvels of op een strand hun eeuwige connectie.

Tja, je zult wel moeten als je kind een van de hoofdpersonen van de festiviteit is, maar ik prefereer vooralsnog een tent of zaal in het dorp. En dan het liefst met live muziek (geen hardrock).