DE ACHTHOEKIGE BAR VAN ORANJE

Vrijdagmorgen. Pine Cliffs heet de luxe plek waar het Sheraton Hotel staat. We rijden er even naar toe. Het Nederlands elftal woonde er een maandje, maar moest donderdag in allerijl de koffers pakken.

Even wat rondneuzen daar. Eens kijken of alle kamers nog voorzien zijn van deuren. En of de lakens weer ontknoopt zijn. Op de parkeerplaats staan tientallen (heel grote) auto’s met Portugese vlaggen eraan in alle maten en soorten. Het optimisme kent ook hier inmiddels geen grenzen meer.

We gaan het hotel binnen. Tsjonge, wat een weelderigheid. We lopen door brede gangen. De spiegelwanden maken er zalen van. Aan de achterkant is het uitzicht schitterend. Er zijn weinig mooiere plekken op de wereld. Dennenbomen, de blauwe hemel en de zee vormen het decor van een vrij groot zwembad. Een vrouw smeert haar bovenlichaam in. Hopelijk doet ze daarna wel haar bovenstukje weer aan, maar dat terzijde. Hier en op het strand, dat een metertje of veertig lager ligt, slijten de rijken der aarde hun vrije tijd. Zo te zien zijn het mensen die 365 dagen per jaar vakantie hebben, hoewel de meeste nog lang niet de pensioengerechtigde leeftijd bereikt hebben.

Op naar de achthoekige bar. Luis Vasgues, de barkeeper, voorspelt lachend een 3-0 overwinning voor zijn land. Losgeslagen!

‘Zijn de Nederlanders al weg?’ vraag ik hem.
‘Ja,’ zegt hij, ‘gisteren hebben we ze uitgezwaaid. Alleen Davids schijnt hier nog te zijn. Misschien vertrekt hij vandaag. Advocaat? Die is ook nog ergens in de buurt. Ik hoorde dat hij nog niet terug is gegaan naar Nederland’, lacht Luis mysterieus.

Hij laat kleurenfoto’s zien waar hij op staat met Van Nistelrooij en Frank de Boer. ‘Sympathieke jongens’, zegt hij met ogen vol bewondering. ‘Jammer dat hij vier maanden uitgeschakeld is’, wijst hij op De Boer.

Luis vertelt dat de spelers en trainers van Oranje elke avond na het eten een tijdje bij hem in de bar kwamen voor wat vertier en ontspanning tijdens de hectiek van het EK. ‘Ze dronken vooral koffie. En vruchtensappen voor de vitamines. Zo heb ik ze allemaal gesproken behalve Advocaat. Die heb ik hier niet gezien’, zegt Luis.

We gaan nog even op zoek naar het kamertje van Advocaat. Jammer, we mogen niet naar binnen. Ik had graag nog even willen kijken. Misschien lag er nog en kladje met een proeve erop van de mogelijke opstelling voor de finale. Doel: vdSar, achter: Reiziger, Stam, De Boer en vBronckhorst, midden: Bosvelt, Cocu, Davids en Bouma, voor: Heitinga en Zenden. Zoiets. Misschien vinden we er de restanten van een meubel dat eens ‘stoel’ genoemd werd, of de scherven van wat eens een glazen kan was. Welk drankje zou hij tijdens zijn nachtelijke contemplaties gedronken hebben?

Helaas. Ik kan het u niet melden.

Terug naar Luis Vasgues. We moeten nog afrekenen. Twee drankjes: 19.50 euro. Ik durf het niet om te rekenen in guldens.

NB. Luis vertelt me nog dat ik op dezelfde stoel zit als Patrick Kluivert een paar dagen eerder. Ik antwoord: ‘Er is nog een overeenkomst tussen Patrick en mij. We hebben beide geen seconde meegedaan aan dit EK.’