REMKO
Sowieso waren de laatste dagen al betrekkelijk bizar (de regen, Trump, de perikelen rond de Europese wedstrijd van FC Twente, de oorlog). En op Corsica overleed geheel plotseling Guido de Jongh van Metropool, die ik kort geleden nog sprak. En dat komt aan, want Guido was de vriendelijkheid zelve.En daar komt dan nog bij dat het overlijden van Remko Meddeler, de secretaris van Hengelo Leest, er al zo enorm ingehakt had. Hij overleed aan asbestkanker. Dag en nacht dacht ik aan hem en aan Beanka, zijn vrouw en de beide jongens Bas en Thijs met wie ik bij m’n bezoekjes aan Remko af en toe aangename gesprekjes had.
Een paar uur geleden was de crematie in Borne. Het was heel zwaar ondanks de eervolle, fijne, troostende woorden van zijn broer Ivo, van zijn beste vriend en van HL-voorzitter Irene die nog eens opsomde wat hij allemaal wel niet deed voor Hengelo Leest en daardoor voor Hengelo. Hij was punctueel, creatief, actief en daadkrachtig.
We hoorden de moderator van de bijeenkomst namens Remko’s vrouw vertellen hoe en waar het vijftigjarige leven van Remko zich zoal afgespeeld heeft. Hij hield van reggaemuziek, van Formule I-races en vooral van lezen en schrijven. We hoorden hen vertellen over de veelzijdige mens Remko.
En nu moeten we verder zien te leven zonder Remko. Dan denk je allereerst aan Beanka die binnenkort gaat promoveren en aan de twee jongens, tieners nog. Wat zal hun huis leeg zijn, nu Remko definitief vertrokken is. Zullen ze zo nu dan weer wat draden van het leven kunnen oppakken? Ik moest eraan denken terwijl het buiten slagregende. De paarden in het belendende weiland graasden gewoon verder. In de verte raasden de auto’s en vrachtwagens in volle vaart over de A35. De paarden, de auto’s, ze symboliseren hoe het gaat in het leven. ‘Gewoon’ doorgaan, zo is het altijd. Maar Remko met zijn spirit laat een leegte achter…..
(foto Irma Bruggeman/april 2023)
