SOUVENIR
Even iets anders. Ik moest toevallig denken aan een voorval tijdens mijn reis naar Brasil, vorig jaar januari. Ik was toen oa een dag of vijf in Rio, een van de mooiste steden die ik ken. Vlak bij mijn logeeradres nabij het strand van Ipanema bevond zich een kerk, de Nossa Senhora da Paz. Ik liep af en toe naar binnen. Even rondkijken. Even een kaarsje opsteken. Even rust. Mijn oog viel toen ook op de gedenkplek voor een zekere Guido Schäffer. Allerlei bordjes met eerbetoon, kartonnen met speciale verzoeken en ingelijste smeekbedes stonden rond zijn portret.
Een vriendelijke meneer vertelde me dat Guido niet alleen een zeer geliefde jonge priesterstudent was van 34 jaar, maar ook at hij aanvankelijk arts was en ook was hij nog wielrenner en een uitmuntend surfer.
Op een kwade dag in 2009 ging het gruwelijk mis in de baai van Copacabana. Guido werd verrast door een verrassend grote, gulzige golf en verdronk. Sindsdien is zijn populariteit enorm toegenomen en zijn er zelfs mensen die hem heilig willen laten verklaren. Aldus de vriendelijke meneer.
Een goede kennis – piloot van beroep – had mij bij vertrek verteld dat hij waarschijnlijk binnenkort naar Rio zou moeten vliegen en we spraken af dat ik ergens in de stad een souvenir voor hem zou achterlaten. Derhalve had ik bij Momo Gelato, een voortreffelijke ijssalon in Ipanema, een bon gekocht van 30 reaal en besloot die in de kerk van Nossa Senhora da Paz door Guido Schäffer te laten bewaren en bewaken. Ik verstopte de enveloppe met de ijsbon links onderaan achter een blauw lijstje waarin iemand een verzoek om hulp had geschreven.
Echter, corona ging in een mum van tijd de wereld beheersen, piloten maakten nauwelijks nog vluchten en bovendien verflauwde ons contact van de vliegenier.