VUURWERK EN DE GEUR VAN KARBONADES EN HUZARENSALADES

/in /door
Meer dan anderhalf jaar geleden was ik niet meer bij een thuiswedstrijd van Heracles geweest. Toen ik nog in de actuele journalistiek werkte, kwam ik er vaak en dat was meestal prettig.
De derby tegen FC Twente begon met applaus als hommage voor de vorige week overleden Kalle Oranen, oud-speler van beide clubs. Daarna teisterden oerend harde knallen de trommelvliezen. Gelukkig waren het knallen zonder rookwolken zoals elders regelmatig gebeurt. Dat belooft wat, dacht ik. De zwartwitten gaan de roodhemden uit de top van de ranglijst te vuur en te zwaard bevechten.
De wedstrijd begon, oud-Heraclied Robin Pröpper werd uitgefloten als hij aan de bal was, de FC-fans roerden zich ook, de sfeer was goed. De FC voetbalde er vervolgens lustig op los. Balletje breed, balletje diep, balletje over de hele, het liep als een trein, want de thuisclub deed niks. De Heraclieden keken ernaar en lieten het gebeuren. Ik las vandaag op allerlei plekken dat de FC fantastisch speelde, schitterend, lang niet gezien. Dat was niet zo. Laten we zeggen dat de meeste spelers van Joseph Oosting goed voetbalden. Maar als je zo domineert, moet je zeker een stuk of tien kansen op doelpunten kunnen creëren. En dat deden ze niet.

Het was 0-2 bij de rust. “Zo’n achterstand is nog weg te werken, tamboereerden de coaches van Heracles in de mindset hun spelers. En dat lukte. Het vuurwerk van kort voor de start inspireerde de geesten van de Heraclieden toch nog. De FC liet het gebeuren. Het werd 2-2. Terechte uitslag. Heracles tevreden, FC Twente teleurgesteld. Boeiende wedstrijd gezien.

Overigens was ik ook benieuwd of na anderhalf jaar het traject van perskamer naar perstribune nog steeds dezelfde was. In geen enkel stadion is die route zo bizar als op het Asito-erf. Het bleek inderdaad nog niet veranderd te zijn.
Je gaat eerst een gangetje in. Daarna ga je rechts een trap op en kom je in een opslagruimte van de keuken van het restaurant. Met de geur van karbonades en huzarensalades in je neus passeer je volle en lege kratten en loop je door de klapdeuren de grote kantine binnen op de eerste verdieping. Links zie je de tafels waar fans en andere gasten voor de wedstrijd een diner verorberen. Je moet rechtdoor. Laverend door de volle kantine ga je op weg naar de tweede etage. Ik nam een paar collega’s op sleeptouw, maar we verloren elkaar uit het oog. Aan de overkant moet je linksaf. Pak wel de tweede deur, want daar bevindt zich de trap die je moet hebben om op de volgende etage te komen waar zich de skyboxen bevinden. Daar ga je rechts en weer links een trap op. Boven gekomen ga je bi de foto van Simon Cziommer rechtsaf en kom je via een soort klaslokaal aan op de perstribune. Kan dat niet anders, korter, efficiënter, luidt de vraag, die ik al in het verleden al vaker stelde aan bazen van de Almelose club. Dit is geen porem.
(foto’s Heracles)