VROEDE VADEREN

/in /door

Waarover spraken zij? Wat stond er in 1960 op de agenda van de gemeenteraadsvergadering van de gemeente Diepenheim? Wat was een heikel punt hier in het fraaie raadszaaltje van het oude gemeentehuis van het Stedeke? De bouw van vier woningwetwoningen, de verharding van de Prinsendijk, de kap van twee monumentale eiken bij kasteel Warmelo of een verzoek van een inwoner om een dakkapel op zijn huis te bouwen? Verzin het maar.
Deze ruim 60 jaar oude en niet al te duidelijke foto werd me vorige week toegespeeld. Het tafereel behelst de knusse raadsvergadering van de gemeente Diepenheim. U ziet de burgemeester (Mr. M.J.A.S. Gerke) omringd door vijf raadsleden en twee wethouders (tevens raadsleden). In Twente waren Diepenheim en Ootmarsum de kleinste gemeenten. Gezien het aantal inwoners kwam dat neer op zeven raadsleden met oa mijn ijverige vader Willem Anton Eijsink, roepnaam Toon, woonachtig in Markvelde, een buurtschap die onder de gemeente Diepenheim ressorteerde. Sinds de Tweede Wereldoorlog was vader bijna voortdurend raadslid, eerst voor de KVP, later voor de PvdA. De laatste periodes van zijn leven was hij wethouder tot hij in december 1981, bijna 40 jaar geleden alweer, op 66-jarige leeftijd door longkanker uit de tijd raakte.

Ik achterhaalde de namen van de mannen op de foto. We gaan vanaf rechts de tafels langs. De heren Kremers, Zomer, Bittink, Stokreef, gemeentesecretaris Pranger, Gerke, Krebbers, Koeslag en Eijsink.

De pagina hieronder uit de Twentse almanak komt uit 1979.
Twintig jaar geleden was er een herindeling en ging de gemeente Diepenheim op in de Hof van Twente.

ALWEER

/in /door
19 november 2021
FC Twente had een directeur en die ging weer (3x). Refrein van een lied dat je zou kunnen schrijven over de de voortdurende wisseling van de topman bij de club die probeert binnen afzienbare tijd weer een (sub)topper te zijn.
Ik las dat een Twents wervingsbureau met de thans vertrekkende Jan-Willem Brüggenwirth op de proppen was gekomen die totaal niet uit de voetballerij afkomstig was. Ben erg benieuwd welk Twents wervingsbureau bedacht heeft dat de grote baas van een ambitieuze profclub eigenlijk geen affiniteit met voetbal heeft te hebben. Heb je het ooit dommer meegemaakt?
En ook ben ik benieuwd waarom het Twentse wervingsbureau van mening was dat het iemand moest zijn van buiten Twente. Ik neem aan dat ze ook binnen de regio rond gekeken hebben, maar niemand hebben kunnen vinden.
Dat is natuurlijk onzin. Er bevinden zich in Twente voldoende kandidaten, daar ben ik van overtuigd en het is ook niet de eerste keer dat ik dat beweer. Je moet ze kunnen vinden en kunnen screenen. Dat vereist een zekere intelligentie. Het bewuste Twentse wervingsbureau heeft er dus geen kaas van gegeten.
Wie komt er binnenkort weer uit de hoge hoed? En voor hoe lang?
Pfff…

TRUC MET DARIUS

/in /door
11 november 2021
De TCTub meldde vandaag de komst van een theaterstuk over de legendarische Zuid-Afrikaanse inkomeling Darius Dhlomo. Hij was voetballer bij Heracles, bokser, muzikant, gemeenteraadslid van Enschede en altijd zeer begaan met de ‘gewone man/vrouw’. Prachtig onderwerp voor een theaterstuk. Overigens is er ook al een biografie van hem (2010).
In 2003 waren we voor de dezelfde krant bezig met een bijlage nav het 100-jarig bestaan van Heracles, een club met een roemruchte historie met oa twee landstitels. De voorpagina van de bijlage was mijn pakkie-an. Ik stelde een representatief elftal samen van (oud-) Heraclieden die destijds nog onder ons waren en probeerde hen gezamenlijk op de foto te krijgen. Dat gebeurde op het veld met de Engelse tribune van de amateurs van Heracles aan de Bornsestraat. Ook al een legendarische plek.
Op een middag in april stonden we met fotograaf en tien spelers -jong en oud – plus twee coaches te wachten op Darius die we vanzelfsprekend ook een plek in dat elftal hadden toebedeeld. “Darius wil wel eens wat later komen”, zei een van de spelers. Dan maar even wachten. Na een half uur was Darius nóg niet gearriveerd. Enkele mannen begonnen al te mopperen (een beetje).
Ik belde Darius. Hij was het vergeten. Het speet hem heel erg. “Kan het overmorgen?” vroeg hij vriendelijk. “Dan zal ik er zeker zijn.”
“Nee”, hoorde ik van verschillende kanten. “Dan maar zonder Darius.”
Alle moeite voor niks? Nee, sprak de fotograaf, zet die meneer maar op de plek van Darius. Hij wees op de broer annex chauffeur van Jan Wolters, een van de oud-spelers. Dan ga ik Darius fotograferen in Enschede en zet ik zijn hoofd op het lichaam van die meneer.
De mannen kleedden zich om en stiekem keek ik naar de broer van Jan Wolters en vooral naar de enige landskampioen onder hen, de 86-jarige Ab Dekkers – nickname PingelAppie -, nog altijd een atleet. Geroutineerd stak hij zich in het Heracles-tenue, alsof hij het nog dagelijks deed.

Die vrijdag de tweede mei verscheen de bijlage met het elftal van 100 jaar Heracles, onder wie de breed lachende Darius.

Dit zijn de namen en hun leeftijden van toen.
Achter: Ab Dekkers (86), Ron Dellow (88), Jan Wolters (73), Darius Dhlomo (71), Herman Morsink (62), Hendrie Krüzen (38), Gertjan Verbeek (40).
Midden: Hans Polko (53), Wolfram Arnthof (65).

Onder: Hannes Lalopaua (48), Arend Steunenberg (57), Folkert Velten (38), Mark Looms (22).

Darius is op 13 juni 2015 op 83-jarige leeftijd overleden.

BEETJE STOUT

/in /door
7 november 2021
Wim Koers is overleden. Hij is bijna 94 jaar geworden. Ik heb hem nooit als keeper van de toenmalige Twentse semi-profclubs in actie gezien. Voor mijn tijd. Maar ik heb hem wel in 2004 geïnterviewd voor de serie Harde Neuzen in de Twentsche Courant Tubantia en daarna nog af en toe gebeld voor info over zijn tijd als voetballer. Hij was altijd behulpzaam.

Wim speelde oa voor Rigtersbleek (zie foto onderaan) en Sportclub Enschede. Zijn broer Rein was de iets betere keeper. Hij haalde het Nederlands Amateurelftal. Maar toen Rein naar Heracles ging, volgde broer Wim hem op als keeper van de Oranje Amateurs en stond welgeteld 13 keer in de basis.

Henk Buursink was een aantal jaren reserve-keeper achter Wim. Hij vertelde me dat de vriendelijke Hengeloër in zijn jonge jaren ook wel eens een beetje stout was. “Hadden we met de Bleek in Groningen gevoetbald, stapten we in de bus voor de reis naar huis en dan liep Wim door naar achteren om met een paar ploegmaten door de achterdeur weer naar buiten te gaan. Gingen ze stappen in Groningen en daarna met de trein naar huis.”
Nog een anekdote van Henk: “Met de Twentse voetbalveteranen speelden we eens per jaar in het kader van een soort uitwisseling tegen het Duitse Borghorst. De ontvangst daar was grandioos. Uitgebreide maaltijden, plechtige toespraken, laat dat maar aan die Duitsers over. Op een keer zong een groot koor ons toe met prachtige liederen. Wim ging ernaar toe, overlegde met de dirigent, ging op tafel staan en dirigeerde het lied van Piet Hein, zijn daden bennen klein. Hij was de enige die de tekst goed meezong.”
Hij is uit de tijd nu, de sympathieke Wim Koers. RIP.
Bij Sportclub raakte hij bevriend met de bekende keeper Piet Lagarde. Ze staan hierboven op de foto samen met hun nog beroemdere ploeggenoot Helmut Rahn in het Olympia Stadion van Berlijn. Vlnr Rahn, Lagarde en Wim Koers.

WK74 IN HENGELO

/in /door
Op het WK 74 gebeurde van alles. Oranje voetbalde de pannen van de Duitse daken en maakte indruk met het zogenaamde totaalvoetbal. Uiteindelijk werden Michels cs tweede en lieten ze de titel aan Duitsland. Wat een pech was dat, wat een teleurstelling ook. Liefst 47 jaar na dato is het nog altijd gespreksstof voor een zaal vol voetballiefhebbers en dan vooral voor de grijze duiven die het WK74 volop meegemaakt hebben.
De schouwburg hier ter stede had de primeur. Collega Eddy van der Ley had Willem van Hanegem, Johnny Rep en Wim Rijsbergen uitgenodigd om dat WK op het podium van de grote zaal nog eens wedstrijd voor wedstrijd na te bespreken.
Het was leuk. De mannen vertelden en wat extra plezierig was, ze gaven ook details prijs die nooit eerder bekend waren geworden.
Zo koos Michels tot grote schrik van Van Hanegem voor Jongbloed als keeper. Hij had liever Schrijvers gehad. Vooral bij die penalty in de finale had de toenmalige FC Twente-keeper meer kans gehad, volgens De Kromme, omdat hij breder was.
De spijkerharde middenvelder vertelde ook dat hij met Piet Keizer de kamer in het hotel te Hiltrup bij Münster moest delen. “Maar ik douchte me bij anderen op de kamer”, zei De Kromme, “want Piet gebruikte het bad om er maden in te kweken die hij nodig had bij het vissen in het meer achter het hotel.”
Rep vertelde dat Kees van Ierssel zijn kamergenoot was. “Aardige man, maar wel een dooie”, zei het Goudhaantje.
De scène in het zwembad, waaraan Bild Zeitung volop aandacht besteedde, had het drietal niet meegemaakt. “Ik kon niet zwemmen”, zei Van Hanegem. De beide anderen waren er ook niet bij, zeiden ze met een stalen gezicht.
Wie dan wel, afgezien van Johan Cruijff? De gebroeders Van de Kerkhof? “Nee”, lachte Van Hanegem, “die waren te lelijk om vrouwen te pleasen.”
Humor om te lachen dus, gisteravond in de Hengelose schouwburg. Ver terug in de tijd. Niettemin zaten er ook tieners en dertigers in de zaal. Het blijft leuk, praten over het enerverende maar ook vermaledijde WK74.

JAARKAART

/in /door
Voor de tweede achtereenvolgende keer was ik als bezitter van een jaarkaart in de Grolsch Veste. Omdat ik niet meer in de actuele journalistiek werkzaam ben, wil ik voortaan niet meer onnodig een plek op de perstribune claimen en heb ik sinds kort een jaarkaart. Want de wederopstanding van FC Twente op de voet volgen, leek me een goede vrijetijdsbesteding. Echter, ik zag tegen Willem II en NEC twee zwakke partijen van de FC. Dat is niet bedoeling. Het is de bedoeling dat de FC in eigen huis dominant is, een fijn spelletje op de mat legt en elke bezoekende club de stuipen op het lijf jaagt. Dat wil ik zien voor mijn jaarkaart.
Tussendoor leer ik ook veel. Bijvoorbeeld dat je af en toe ineens in de benen moet. Bij een doelpunt van de thuisclub en bij het lied “Goa stoan aj veur….” Was ik niet gewend. Op de perstribune zit je stoïcijns het spel te volgen. Wie nam de corner? Wie tikte de bal door? Wie kreeg daar eigenlijk geel? Raakte de keeper de bal nog? Waarom zijn de bezoekers al een half uur sterker?
Even omschakelen. Terug naar de mindset van de tijd toen ik als jongen met mijn vader naar het Diekman ging. Al bestond het woord mindset toen nog niet.
(foto’s FC Twente)

PASVEER

/in /door
Mooi om te zien. Remko Pasveer, de keeper uit Hengelo die tegenwoordig het doel van Ajax verdedigt, stond er toen hij er moest staan. Tijdens de hogeschoolvoorstelling tegen Borussia Dortmund hield hij alles tegen wat hij tegen moest houden. Dat deed hij afgelopen zaterdag tegen Heerenveen ook al. Juist toen een aantal ex-collega’s van mij aan Pasveers stoelpoten begon te zagen, is hij in topvorm geraakt. Mooi om te zien nogmaals.
Overigens is de grote baas ook een Tukker, ja Erik ten Hag. Wat hij doet daar bij Ajax is fenomenaal. Stoer doorgaan waar je mee bezig bent en zie…..

THE FATHER

/in /door
15 0kt 2021
We waren bij The Father gisteravond. Schitterende film, een aanrader. Gaat over een dementerende man van ruim tachtig die in verwarring raakt over wat nog realiteit is en wat niet. Anthony Hopkins en Olivia Colman spelen de hoofdrol en zijn daarvoor alom geprezen.
Volle zaal. Veel vrouwen, slechts hier en daar een man. Snap ik niet. Is toch zeker ook een film voor mannen? Een vrouw in de rij voor mij vertelde vooraf dat ze alleen gekomen was, omdat je bij haar man niet met zo’n film moet aankomen. Snapte ik niet.

€ 2,85 GRAAG

/in /door
In het restaurant van het ziekenhuis bestelde ik koffie. De baliedienares hield een kopje onder een tapkraantje, gaf me vervolgens het dampende kopje en zei: “Melk en suiker et cetera staan om de hoek op tafel, € 2,85 graag.”
“Makkelijk verdiend”, dacht ik.
Twee minuten later bleek dat de koffie vrij gemakkelijk vergeleken zou kunnen worden met het water uit een spoorsloot. Ik liet driekwart kopje staan.
“Drinkt u die koffie nog op?” vroeg een kwartiertje later de jongeman die de tafels afruimde.
“Nee”, zei ik, “de koffie smaakt nergens naar.”
Hij grinnikte en nam de hele handel mee.
Een uurtje later zat ik er nog steeds, omdat ik moest wachten op iemand die behandeld werd. Ik bestelde aan de balie een rooibosthee. De medewerkster hield een kopje onder een tapkraantje en zei bij het aanreiken van het kopje heet water: “Het door u gewenste theezakje plus de suiker of zoetjes vindt u op de tafel om de hoek, € 2,45 graag.
“Makkelijk verdiend”, dacht ik andermaal.
Vijf minuten later ervoer ik dat het door mijzelf gefabriceerde kopje thee heerlijk was.”

100 JAAR DE VOLKSKRANT

/in /door

Vorige week vrijdag bestond De Volkskrant 100 jaar. Van harte. Ik lees hem/haar van jongs af. Fijne, goeie krant.
Het eeuwfeest wordt luister bijgezet met allerlei acties. In de laatste zaterdagkrant stonden honderd interviews met landgenoten. Van elke leeftijd een. Kort maar krachtig. Met fraaie portretfoto’s. Wat opviel was dat de honderd geïnterviewden overal in het land gevonden waren. Het jongetje Oos, dat vrijdag jl is geboren, woont in Badhoevedorp; op dezelfde dag is Jan uit Son en Breugel 100 geworden. En ook hadden ze een tweetal Tukkers op de korrel.
Meestal (ik schat 8 vd 10 keer) wonen de mannen en vrouwen die voor interviews of vraaggesprekjes in aanmerking in Amsterdam. Neem het vaak heel aangename zaterdagse magazine. Fotograaf des Vaderlands Jan Dirk vd Burg gaat bijna altijd voor zijn rubriekje het land in, de overige gesprekspartners voor de kleine en grote interviews, artikelen, rubrieken bevinden zich in Amsterdam. Daar wonen veel interessante mensen, dat weet ik uit ervaring en blijkt ook uit de artikelen, maar ook in andere delen van het land wonen er veel die zich mijns inziens lenen voor een plek in het magazine of voor een andere prominente of minder voorname plek in de krant.
Een betere verdeling, wat meer balans daarin zou wenselijk zijn. Niettemin was het plezierig dat al die Volkskrant-redacteuren voor de mooie bijlage van zaterdag jl het land ingetrokken zijn.