SHOW – KAMPIOEN – BIJNA KAMPIOEN – RAMP

/in /door
Show FC Twente, Heracles bijna kampioen, rampzalig incident Groningen, schitterende kampioen Feyenoord. Even terugblikken.

Ze kwamen goed weg, de mannen uit Nijmegen die afgelopen vrijdag in de Grolsch Veste, partij wilden geven aan FC Twente. 4-0, waaronder enkele fraaie doelpunten cq assists. Zo verwen je de trouwe fans. Volgens speaker Jan Bruins waren dat er 30.000. Afgezien van een plasticbekergooier (heeft neem ik aan nu een stadionverbod) en een bizarre openingsminuut was de voorlaatste thuiswedstrijd van de FC buitengewoon prettig. Dat belooft veel voor de laatste thuiswedstrijd van de competitie (tegen het aangeslagen Ajax) en daarna de nacompetitie. Maar laten we niet te vroeg juichen. In de voetballerij kan het ook zomaar weer anders gaan.

Heracles heeft zich intussen alweer terug gevoetbald in de eredivisie en kan ook nog kampioen worden. Dat is ook goed nieuws voor de voetballiefhebbers in de regio. Ik ben wel benieuwd met welk elftal de Almeloërs zich volgend seizoen willen proberen te handhaven. En wat de FC betreft, daar zal volgend seizoen ook een andere ploeg staan. Ik denk dat van de huidige basis vier spelers over blijven.

Groningen-Ajax gestaakt. Wat moet je daar nog van zeggen? Hoe dom zijn de jongens die de pret bederven van duizenden mensen. Zag je die huilende jongen van een jaar of 11 op tv? Stadionverbond voor eeuwig graag met daarbij een nauwgezette controle dat ze ook niet meer via handigheidjes toch weer het stadion binnen sluipen.
Feyenoord kampioen. Ik las deze morgen al een paar kranten. De lofzang op de club en op trainer Arne Slot is terecht enorm. Wat slim ook dat Slot de kwaliteiten van Mats Wieffer onderkende. De jongeman uit Borne gaf de titel een Twents tintje. Dan besef je eens te meer hoe verschrikkelijk de technische bazen van FC Twente en Heracles hebben zitten slapen toen hij nog gewoon elke dag in Hengelo kwam trainen. Hoe is dat mogelijk geweest, met die vraag loop ik al bijna een heel seizoen rond. Wat Wieffer zelf betreft: mijn felicitaties. Heel prachtig!
foto FC Twente.

LEEGLOOP

/in , /door

Soms vertrekt ineens het halve elftal en dan spreek je van een leegloop. Bij FC Twente gebeurt het in de leiding. Bijna iedereen die bij de huidige nummer 5 een vinger in de pap heeft, heeft aangegeven te zullen stoppen. Twee directieleden en de hoofdcoach geven het stokje door aan hun opvolger, maar wie zijn dat? Het bestuur oftewel de Raad van Commissarissen staat voor een grote klus. De club is in de running, is op de terugweg naar de vaderlandse top en heeft derhalve een goede directeur nodig en dat geldt ook voor de technische baas en de hoofdtrainer.

De FC wordt geleid door twee zeventigers (vdKraan en Streuer) en een gevorderde zestiger (Jans). Zij vertrekken en worden vervangen. Ik zeg: verjongen. En behoorlijk ook.

Arnold Bruggink (foto) is de man voor de technische leiding, zo lees en hoor ik overal. Prima, maar de sympathieke oud-speler en inwoner van Enschede is nog onervaren in dat vak. Hij weet alles van voetbal, maar leiding geven heeft hij niet eerder gedaan. Voetballers in- en verkopen ook niet. Een beleid voeren bij een profclub ook niet. Waarom wil ik die speler er wel bij hebben en die andere niet. Waarom wil ik per se die assistent-trainer aan de staf toevoegen? Dat soort keuzes vereist een soort intelligentie. Die heb je of die heb je niet. Jan Streuer heeft er slag van, dat is gebleken. Bruggink zegt zelf, dat hij aanvankelijk nog samen met Streuer wil optrekken. Anders duikt hij het diepe en gaat hij misschien kopje onder. Dat lijkt me een goeie gedachte. Smeer stroop om Streuers mond en geef hem nog een contract voor een of twee jaar. De FC (en Bruggink) hebben hem nog nodig. Want ook het huidige elftal kan over een paar maanden een leegloop meemaken.

De klus om een algemeen directeur te vinden wordt door de RvC uitbesteed. Dat is tricky. Dat is al vaker verkeerd afgelopen. Hebben we hier in de regio niemand die dat kan? Ik denk het wel. Neem een jonge man/vrouw die goed geschoold is en die gevoetbald heeft. Machtig mooie job. Jullie van de RvC hadden er allang een moeten hebben, want jullie weten al meer dan een jaar dat vdKraan weg wil. Je had allang een paar kandidaten gescout moeten hebben. Zoals een goede technisch manager al weet welke keeper of spits hij wil als de huidige vertrekt, hadden jullie er allang een directeur op de korrel moeten hebben. Dat hoort bij je taak als bestuurder.

Tenslotte de belangrijkste van allemaal. De hoofdtrainer. Peter Bosz is al genoemd, zag ik. Ik maakte hem van nabij mee bij Heracles en zeg: als hij wil, doe het meteen. Zeer goede kandidaat. Mag wat kosten.
Anders zou ik kiezen voor een jonge trainer. De wereld van de topsport is aan het veranderen. Data, nieuwe trainingsmethoden, andere kijk op voetbal en alles wat er tegenwoordig aan vastzit, daar heb je een veel jongere trainer voor nodig. Die trend zie je in Europa bij verschillende clubs. De topsport verandert, het topvoetbal verandert. Daar past niet zomaar een oud-voetballer bij die als vanzelf trainer is geworden. Dat vereist een breder opgeleide voetbalman.
Dat wou ik even zeggen.

42 | WERELDUURRECORD

/in , /door
Heb je verloren, dan wil je revanche. Je wilt genoegdoening, je wilt laten zien dat je wèl de sterkste bent. Ook vijftig jaar geleden had je al topsporters met dat soort plannen. Was je wereldkampioen geworden, dan wilde je even stoom afblazen, maar dat kon niet te lang. De sporttas moest snel weer gepakt, want je moest naar de revanchewedstrijden. De verliezers wilden graag iets rechtzetten. “Dat was een leuke tijd”, zegt Bert. “De spanning was intussen een beetje weg bij ons renners en bij de gangmakers.”
Na het WK zag stayer Bert dus zijn opponenten terug op de Europese wielerbanen bij de revanchewedstrijden. “Daar probeerden we dan de wereldkampioen te kloppen. En in ’69 wilden ze mij kloppen, nadat ik de titel in Brno had gepakt.”
Niettemin won Bert dat jaar in Apeldoorn. Cees Stam werd tweede. “Daar waren de omstandigheden anders dan in Amsterdam in het Olympisch Stadion. Daar reed Cees met Stakenburg die elke centimeter van die baan kende. Ik reed op kleine banen als Apeldoorn en Alkmaar meestal goed. Op de relatief kleine baan in Bielefeld wilde Cees me drie ronden voor de finish inhalen. Maar ik versnelde zelf nog en liet hem achter me. Na afloop zei hij: ‘Heb je het gehoord? Je hebt het werelduurrecord verbroken’. Waarschijnlijk heb ik daar harder dan zeventig gereden.”
Op het WK in 1971 eindigden Gnas en Podlesch voor Bert die met brons genoegen moest nemen. “Maar bij de revanchewedstrijden heb ik ze bijna overal in Duitsland geklopt”, grijnst hij. “Dat kwam ook omdat ze elkaar niks gunden. Daar kon ik handig gebruik van maken. Podlesch noemde men de stier. Hij dacht dat hij dwars door een muur kon fietsen. Gnas was een slimme en aardig jongen. Hij kwam uit Bayern als ik me niet vergis. We reden in Berlijn, Dortmund, Stuttgart, Neurenberg, Bielefeld. In België in Antwerpen en Gent en in het Zwitserse Zürich. In Nederland kwamen we naar Apeldoorn, Amsterdam, Alkmaar en zelfs in Oudenbosch, waar toen nog een baan was. De Spaanse renners waren er ook vaak wel bij, maar daar was het beste wel af. Al met al werden die wedstrijden ook gehouden ter vermaak van de wielerliefhebbers die eropaf kwamen. Ze wilden de wereldkampioenen graag zien rijden.”
Bert vertelt dat de revanchewedstrijden ook in financieel opzicht goed te doen waren. “Je kreeg een redelijk startgeld, reiskosten, prijzengeld en zakgeld. Dat was allemaal al van tevoren bekend, maar desondanks wilde je zo’n wedstrijd winnen”, zegt hij.
Tot slot wijst Bert nog op de derny-wedstrijden (foto) die destijds in eigen land behoorlijk vaak gehouden werden. “Ik herinner me in de regio de wedstrijden rond de vijver in Hengelo, in Neede, Delden en ook elders in het land. Mooie tijd.”

Voorbeeld van een blogpost

/in /door

Dit is mijn blogpost. Een erg boeiende tekst, mag ik wel toevoegen.

BRUILOFT

/in , /door

Het is zaterdagmiddag 14-6-14, kwart voor 5. Ik kijk naar mannen en vrouwen tussen de twintig en dertig jaar die geen enkel detail hebben vergeten om er zo mooi mogelijk uit te zien. Twee aan twee schrijden ze door de pergola naast ons. Met mij kijken zo’n honderd mensen vol bewondering naar de modeshow van lange rokken en jurken en fraaie, zwarte kostuums. Onder hen twee nichtjes van mij. Ze mogen zeker niet klagen over de schoonheden die hen zijn toebedeeld, maar deze middag zijn ze getransformeerd tot ware prinsessen.

De donkere, ietwat gezette jongeman die de rij sluit, heeft een dame in lange, hemelsblauwe robe aan zijn arm die de adem doet stokken van alle kijkers. Ze lijkt op Barbara Streisand, zou haar kleindochter kunnen zijn. De mannen zien hoe ongekend mooi een jonge vrouw kan zijn. De vrouwen kijken vol ontzag naar de oogverblindende avondjurk waarbij niet op een paar centavos is gekeken, hoewel de maker kennelijk een stuk stof tekort kwam, want de rug van de diva is volledig bloot.

Ik zit tussen neven en nichten op een geïmproviseerde tribune. We bevinden ons op een kilometer of vijftien van de Nederlandse boerenkolonie Holambra op een soort van landgoed nabij de stad Jaguariuna. Glooiende gazons, mooie oude bomen en een gebouw met zalen erin. We zijn in afwachting van het bruidspaar Klein Gunnewiek-Eijsink. Midden in Brazilië zijn we in afwachting van een bruidspaar met de namen Klein Gunnewiek en Eijsink. Dat lijkt nogal bizar, maar dat is het niet. Veel Achterhoekers zijn in de jaren na de oorlog neergestreken op Holambra en vooral de regio Zieuwent is goed vertegenwoordigd. In het telefoonboek van het stadje vind je de hele rijen namen als Hulshof, Domhof, Wopereis, Nijenhuis, Weijenborg, Stoltenborg, Krabbenborg, Klein Gunnewiek. Mijn oom vertrok vanuit Twente naar Holambra, zodat zich ook de naam Eijsink in Brazilië vestigde. Dus is het niet verwonderlijk dat hier 60 jaar later een echtpaar wordt gesmeed met de namen Klein Gunnewiek en Eijsink.
De bruidegom heet Elvis, zijn bruid is Katya en zij is de dochter van een neef. Zij, haar moeder, haar zussen en schoonzus, haar schoonmoeder en schoonzus zijn al de hele dag op het landgoed aanwezig in het Casa da Noiva, oftewel Huis van de Bruid. Daar zijn ze gemanicuurd, gepedicuurd, gemasseerd en kregen ze de aandacht die nodig is om in topvorm te zijn voor de belangrijke uren die volgen. Katya mocht zelfs gebruik maken van een bad met rozenblaadjes erin. Denk niet dat Elvis en de andere mannen een kijkje mochten nemen in de Casa da Noiva. Mannen mogen er niet in, behalve een fotograaf en een videoman.

De hierboven beschreven parade betrof de opkomst van de getuigen van het bruidspaar. Daarna volgde uiteraard de breed lachende Elvis die aangereden kwam in een prachtig versierde oldtimer en daarna door zijn ouders Frans en Marita door de versierde pergola naar het podium werd gevoerd. Wij applaudisseerden spontaan en deden dat even later nog enthousiaster toen Katya naar voren schreed in haar ivoorkleurige bruidsjurk. Zij werd uiteraard door haar moeder Ietje en vader Arnold begeleid. Vervolgens de ceremonie, het jawoord, de ringen met van beide kanten persoonlijke toespraakjes die ik indrukwekkend vond en dan nog het gruwelijk luxe feest tot een uur of 2.

Bruiloften zijn hier in Brasil weer heel gewoon, maar een trouwerij als die van Elvis en Katya niet. Dat is weggelegd voor nog geen vijf procent van de aanstaande echtparen. Ik had nog uren door kunnen gaan met het beschrijven van de weergaloze happening. Eigenlijk was ik die avond enorm benieuwd naar Italië-Engeland, wilde ook weten of Bjorn Kuipers dit beladen duel goed geleid had, maar niemand kon het me daar vertellen. Ik liet het maar zo.

PS. Nederland wint ook van Australië. Lang leve Louis.

Sportieve kortetermijntoekomst

/in , /door

Als je naar de jaarlijkse kampioensreceptie van HSC’21 moet, mag, of gaat, dan moet je zitvlees hebben. Er stonden deze keer zestien sprekers op de lijst. De sessie verwerd dan ook tot een mix van saaiheid, verbazing, kolder en humor. Twee uur duurde de sketch voor vijftien mannen en één vrouw.
Voorzitter Harrie Menzing wilde slim zijn met B&W in de zaal en anderen die erover gaan. Hij begon zijn welkomstwoord met boze woorden over de mislukte renovatie van het hoofdveld en bovendien wil hij een kunstgrasveld. ‘De maat is vol.’ (Sterk begin, Harrie!)
Even later: ‘Dit kan ik wel zeggen, maar het helpt toch niet.’ (Zwak, zeg het dan niet.)
Burgemeester Loohuis sprak: ‘Overal waar ik kom, word ik gefeliciteerd met jullie succes.’ Hij overhandigde echter een enveloppe met hetzelfde bedrag erin dan vorig jaar.
Dat snap ik dan niet. Kom dan met een waardig cadeau voor die goede ambassadeurs van de gemeente. Word eens creatief, burgemeester. (Ik neem het nu duidelijk even op voor HSC.)
Wethouder Roetenberg sprak namens de stichting waaronder het sportpark ressorteert. Eén term uit zijn speech: sportieve kortetermijntoekomst.

Nog meer wonderlijke citaten:
Ate Brunnekreef namens de KNVB: ‘HSC heeft ook een stukje taak in de regio.’
Joop Visscher, SEO: ‘Het lijkt een jaarlijkse traditie te worden dat we hier jaarlijks verschijnen.’ En: ‘Goede luistervinken zullen wel gemerkt hebben dat ik dezelfde toespraak hou dan vorig jaar.’
Frans van der Zand, vertegenwoordiger hoofdklasse C: ‘Ik ga de KNVB verzoeken om jullie te plaatsen in de een of andere Europese competitie. Is het overigens waar dat Looms weggaat? Ja? Oké, blijf dan maar in de hoofdklasse.’
C.H. Prummel, Koninklijke UD: ‘Wat moet ik geven aan zo’n rijke vereniging? Daarom bied ik de wedstrijdbal aan voor aanstaande zondag als jullie tegen mededegradatiekandidaat Hoogeveen spelen.’ (Handige zet, heer Prummel.)
Ronald Brinkerink van hoofdsponsor Brein: ‘Slecht nieuws, Bon Boys dreigt kampioen te worden, dus jagen ze hier op Scholtenhagen op loslopend wild.’ (Voor de duidelijkheid: Bon Boys is een derde klasser die ook uit Haaksbergen komt.)
Hendrie Bronsvoort, de trainer van de kampioen: ‘Hint voor het scheidsrechterstekort. Ik heb een man in het elftal die tijdens elke wedstrijd goede tips geeft aan de scheidrechter. Komend seizoen is hij zondags vrij.’ (Hij doelde op Erwin Looms die overstapt naar de zaterdagclub Excelsior’31.)
Voorzitter Morsinkhof van de supportersvereniging: ‘Pasen is altijd veertig dagen na carnaval. Maar ik leer de kinderen dat Pasen altijd een week na het kampioenschap van HSC valt.’
En: ‘Sepp en Looms gaan uit elkaar. Gelukkig hebben ze geen kinderen, want die worden altijd de dupe.’

NB Goed nieuws voor de concurrenten van HSC. Van de supporters kregen de spelers een paar klompen in plaats van nieuwe voetbalschoenen. Erwin Looms kreeg er een paar zwarte voetbalkousen bij.